Stage Suriname (week 4)

Inmiddels alweer een volle maand in Suriname met al de nodige ervaringen opgedaan. Nog steeds heb ik het hier ontzettend naar mijn zin en hoef me geen moment te vervelen.

Afgelopen week heb ik van maandag t/m vrijdag gewoon op kantoor gezeten. Het was deze week dus een rustige week zonder helaas veldbezoeken. Wat eventueel wel een veldbezoek genoemd kan worden was op de woensdag een bezoek aan de vreemdelingendienst. Het is namelijk zo dat wanneer je voor 3 maand naar Suriname gaat je jezelf binnen een maand na aankomst moet melden bij de vreemdelingendienst. Dit met als doel een stempel op te halen zodat er dan blijkbaar bevestigd wordt dat je in het land bent. Wie denkt dat een stempel halen in Suriname een stempel halen is heeft het mis. Je krijgt namelijk geen stempel in je paspoort wanneer je gekleed bent in korte broek of slippers draagt. Het causale verband tussen de stempel en de kleding is me nog steeds een raadsel maar voorruit ik heb me aangepast. Ook hoorde ik van andere stagiaires dat het soms 5 uur kan duren voordat je wordt geholpen. Gelukkig had ik vooraf van de chauffeurs van mijn stage de tip gekregen om me netjes te kleden zodat ze bereid waren mij te helpen en dat het op die manier ook nog eens snel zou gaan. Deze heb ik maar opgevolgd en het bleek een gouden tip te zijn. Na 20 minuten in vol ornaat wachten werd mijn naam omgeroepen en had ik de felbegeerde stempel binnen.

Nadat ik mijn eerste 3 weekenden in Paramaribo steeds weg ben geweest werd dit vierde weekend mijn eerste weekend in Paramaribo zelf. Samen met Ranny (huisgenoot) en Kristof (BeroepsBelg) besloten we van dit “vrije” weekend een Paramaribo-weekend te maken. Paramaribo heeft namelijk veel toeristische highlights die elke zichzelf respecterende toerist moet hebben gezien.
We zijn vrijdagavond begonnen met het brengen van een bezoek aan één van de plaatselijke 10 casino’s die de binnenstad van Paramaribo rijk is. Gewapend met $200 Surinaamse dollar besloten we het casino te belegeren. Helaas zoals zo wel vaker het geval is na een bezoek aan het casino keerde ik om 04:00 huiswaarts met een verlies van $160 Surinaamse dollar. Het enige geluk dat ik deze avond had was dat die $160 Surinaamse dollar omgerekend maar een verlies van 35 euro betekende en daarvoor een leuke avond hebben gehad.
Nadat ik afgelopen zaterdag voor het eerst sinds 4 weken langer op bed heb gelegen dan 08:00 kwam ik om 11:00 uit bed. Vandaag was de planning om Fort Zeelandia, de houten Kathedraal, het Presidentieel paleis en de Palmentuin te gaan bezoeken. Helaas kwamen we na aankomst erachter dat zowel Fort Zeelandia alsook de Kathedraal gesloten zijn op de zaterdagen. Ook het Presidentieel paleis bleek niet open te zijn wegens een renovatie dus de enige bezienswaardigheid die overbleef was de Palmentuin. Deze Palmentuin is zoals de naam al aangeeft een tuin die volstaat met 1000 palmen. Vroeger behoorde deze tuin toe tot de privégrond van het Presidentieel paleis. Het paleis werd in de 17e eeuw gebouwd als huis voor de Nederlandse gouverneur die de scepter zwaaide over de kolonie Suriname en staat vlak naast Fort Zeelandia. Een bezoek aan deze tuin wordt in de avonden zeer afgeraden omdat het er dan niet veilig zou zijn. In het verleden zijn er daar veel mensen aangevallen en beroofd. Dat het overdag ook niet veilig was bevestigde ons bezoek aan de Palmentuin deze zaterdag. Toen we in de tuin liepen hoorden we plotseling een geluid dat veel leek op het wegvliegen van een grote vogel uit een boom. Het bleek echter een grote palmtak te zijn die losgebroken was en die viel ongeveer 2 meter naast ons neer. Na een nader onderzoek te hebben gedaan bleek dat wanneer deze tak ons had geraakt een flinke hersenschudding het minst ernstige gevolg zou zijn geweest. We dachten dat dit een eenmalig toeval was maar nog geen 5 minuten later brak er opnieuw een tak af en viel neer op het voetpad. Wijs als we zijn hebben we het park toen maar verlaten en zijn een veilig zwembad gaan zoeken bij gebrek aan open zijnde bezienswaardigheden.
Op de zondag stond de wekker om 06:00. Een wekker die blijkbaar in ons appartement geen nut had want na 2 afzonderlijke aanrijdingen met gigantische knallen als gevolg vlak voor ons appartement zat iedereen rechtop in bed (behalve ondergetekende). De reden dat onze wekker zo vroeg stond was vanwege een bezoek aan de wereldberoemde vogeltjesmarkt in Paramaribo. Één van de dingen die gelijk opvallen in deze stad is dat iedere maar ook ietwat stoere uitziende man de hele dag een vogelkooi met daarin een piepklein schattig vogeltje bij zich heeft. Of ze nou in de rij staan bij de supermarkt, geld opnemen bij de bank, buiten op een terras zitten of op de brommer rondscheuren het vogeltje in de kooi nemen ze overal mee naartoe. De reden dat ze deze vogel overal mee naartoe nemen is om hem te laten wennen aan de drukte van de stad zodat de vogel nergens meer van schrikt en de hele dag blijft zingen. Dat zingen is op zijn beurt weer belangrijk omdat er op de vroege zondagochtenden op het Onafhankelijkheidsplein van Paramaribo zangwedstrijden worden gehouden tussen de vogels en hun bezitters onderling. De vogelkooien worden dan namelijk twee aan twee aan een paal gehangen en zingen vervolgens een kwartier lang herhalend steeds dezelfde melodie. Elke vogel heeft een eigen scheidsrechter die noteert hoe vaak de melodie wordt herhaald. De vogel die dan de melodie het vaakst herhaald binnen een kwartier wint de wedstrijd. Ik sprak tijdens deze vroege zondagochtend Henkie en Sylvester (2 trotse vogelbezitters) over de prijzen van deze vogels. Ze gaven aan dat de prijzen flink op kunnen lopen en ook erg variëren. Sylvester had bijvoorbeeld een vogel van $1500 Amerikaanse dollar in zijn kooi zitten en Henkie had een vogel van $330 Amerikaanse dollar in zijn kooi. Overigens krijgt de winnaar van deze wedstrijden geen geldbedrag of iets dergelijks maar gewoon een zaak vogelzaad.
Nadat we de vogeltjes markt hadden bezocht besloten we toch maar een inhaalslag te maken van de zaterdag. We zijn achtereenvolgens namelijk naar de houten Kathedraal, de grootste houten kerk van Zuid-Amerika, en Fort Zeelandia geweest. Vooral Fort Zeelandia was erg indrukwekkend om te bekijken. Op dit moment is het Fort een museum waarin vooral meer wordt verteld over de inheemse bevolking van Suriname en de slavernij. Natuurlijk is Fort Zeelandia ook vooral bekend om de decembermoorden die hier in de nacht van 8 op 9 december 1982 zijn gepleegd. Vijftien vooraanstaande burgers uit Suriname die het toenmalige militaire regime bekritiseerden werden daar gemarteld en vervolgens doodgeschoten. Ook is Fort Zeelandia bekend vanwege de binnenkomst van de slaven in de Nederlandse kolonie Suriname. Kortom een niet al te mooie maar wel interessante historische plek.
Op de terugweg naar ons appartement kwamen we nog een “bijzondere” plek tegen. In Suriname is het namelijk mogelijk dat een Joodse synagoge en een Islamistische moskee vlak naast elkaar staan zonder dat er sprake is van haat en nijd onderling. Dit kenmerkt ook de tolerantie en het respect onderling tussen de Surinaamse bevolking waar Nederland en ook andere delen in de wereld een voorbeeld aan kunnen/moeten nemen.
Al met al waren we om 13:00 in de middag weer thuis en kon de zwembroek worden aangetrokken om opnieuw verkoeling in het zwembad te zoeken. Ware het niet dat er na 2 uur zwemmen een regenbui losbarstte die ons terug naar het appartement dreef zodat ik daar kon genieten van overheerlijke door Ranny gebakken pannenkoeken.

Zo kwam er alweer een einde aan opnieuw een mooie week die werd bekroond met het directe lijfsbehoud van vv Drogeham in de vierde klasse! Als gevolg van dit directe lijfsbehoud heb ik van de club ook een aanbieding gekregen om ook het komende seizoen in Suriname te verblijven zodat er misschien op die manier promotie naar de derde klasse kan worden afgedwongen. Iets wat hier serieus in overweging wordt genomen ;)

Komende week heb ik opnieuw een hele leuke week voor de boeg. Maandag zal een dag op kantoor zijn maar dinsdag en woensdag ga ik op veldbezoek naar Nickerie, een stad in het uiterste westen van Suriname. Vervolgens keer ik donderdag terug naar Paramaribo om vervolgens vrijdag opnieuw af te reizen naar Nickerie voor een opening van een project. Zaterdag vertrek ik dan vanuit Paramaribo met let op een vrouwelijke 60+ Rummikub club voor 2 dagen naar het luxe resort Bergendal. Hoe ik daarin terecht ben gekomen zal ik volgende week uitleggen.

Opnieuw een goede week allemaal en tot volgende week!