Schipbreukeling…. (week 8)

Afgelopen week stond voor mij in het teken van Galibi. Van maandag t/m woensdag ben ik werkzaam geweest op het kantoor en heb ik me bezig gehouden met ondersteunende werkzaamheden. Donderdag had ik een thuiswerkdag zodat ik mijn tweede tussentijdse stageverslag kon produceren en vrijdag stond dan voor mij eindelijk de trip naar Galibi gepland.

Samen met Mark, Guive (chauffeur), Andy (een vriend van Mark), Sieglien en Kashmindra (beiden mee voor het filmen en evalueren van het SGP-project op Galibi) hadden we vrijdagmorgen om half 7 afgesproken bij een tankstation in de stad. Natuurlijk als een echte Nederlander betaamt stond ik om 6:20 al klaar te wachten op de rest. Zoals echte Surinamers zou betamen kwam de rest om 07:00 maar gelukkig heb ik mijn vaardigheid geduld inmiddels aardig verbeterd dus raar kijk ik er niet meer van op. Zo gingen we om 07:00 op weg naar het uiterste oosten van Suriname naar de stad Albina. Deze stad heeft een roemrucht verleden door de rol die ze heeft gespeeld in de binnenlandse oorlog van 1980-1986 tussen Bouterse en zijn toenmalige rivaal Brunswijk. Het leuke aan dit soort veldbezoeken is dat je met Surinamers meereist die je alles willen en kunnen vertellen over de geschiedenis van hun eigen land. Tijdens de autorit naar Albina heb ik dus veel geleerd van mijn medereizigers over de geschiedenis van dit stukje Suriname.
We kwamen rond 10 uur aan in Albina vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de stad Saint Laurent du Maroni aan de overkant van de Marowijnerivier in Frans-Guayan. In het plaatsje Albina was het dan ook een drukte van belang want vandaar gaan er vele watertaxi’s naar de overkant om handel te drijven of om mensen te vervoeren. Ook gaan er vanuit deze stad bootjes naar Galibi, onze bestemming voor deze dag. We moesten nog even wachten met instappen dus kon er eerst even een biertje worden gedronken. Zo zat ik om 11 uur als goed geïntegreerde inheemse Surinamer al aan het bier. Na een tocht van ongeveer een uur over de Marowijne rivier met aan onze linkerkant de Surinaamse oever en aan de rechterkant de oever van Frans-Guyana kwamen we aan in Galibi. Het leuke van deze bootreis was dat aan de rechterkant van de oever (Frans-Guyana) de gevangenis staat waar Papilon gevangen werd gehouden. Over deze man en zijn verblijf en zijn ontsnappingspogingen in deze gevangenis is een boek uitgebracht en ook een film dus die ga ik zeker nogmaals bekijken. Voorheen was Frans-Guyana namelijk een strafkolonie van Frankrijk waar veroordeelde moordenaars, verkrachters en politieke gevangen naartoe werden gestuurd onder het bewind van Napoleon.
Eenmaal aangekomen op Galibi werden we verwelkomd door de opa en oma van Mark waar we die nacht ook zouden slapen. De hangmatten werden opgehangen en een pan met eten stond al klaar. Het wordt misschien wat eentonig maar over de Surinaamse gastvrijheid kan ik wederom niets anders dan lovend zijn. Zowel voor drinken, eten als een slaapplaats wordt altijd gezorgd dus als gast hoef je je nergens druk om te maken. Vanaf deze kant wil ik Mark en zijn vrienden en familie ook nog bedanken voor de geweldige verzorging dit weekend! Na het eten kregen we van een betrokkene bij het SGP-project een rondleiding door het dorp en bekeken we twee lodges en een aantal visnetten die konden worden aangekocht door SGP-gelden. Zoals jullie op de foto’s onder kunnen zien beschikt het dorp Galibi over heerlijke stranden met daaromheen palmbomen. Je zou verwachten dat het er bij elke kustplaats in Suriname zo uitzag maar niets is minder waar. Onze gelegenheidsgids Andy vertelde namelijk dat Galibi het enige natuurlijke zandstrand van heel Suriname heeft. Hier voelde ik me dus even echt in de Cariben en wilde ik niks anders doen dan op een handdoek op het strand liggen. Helaas liet het programma dit niet toe want inmiddels deed de schemering zijn intrede en stonden de schilpadden op ons te wachten. Na opnieuw wat gegeten en gedronken te hebben gingen we toen met de boot naar Frans-Guyana om de reuzenschilpadden te bezichtigen. Deze schildpadden komen alleen in de nacht aan land op de stranden van Frans-Guyana en leggen daar hun eieren. Volgens iedereen moet je dit natuurwonder hebben gezien dus waarom zou ik deze kans dan niet grijpen dus ik was al zeer nieuwsgierig. Ook aan de kant van Frans-Guyana had Mark een opa en oma wonen. Goed om te vermelden is dat waar je ook bent in Suriname (en blijkbaar ook in Frans-Guyana) iedereen kent en heeft overal familie. Ook al is het de aangetrouwde schoonzus van een broer van de buurman die naast je tante woont het is en blijft familie dus je noemt hem of haar dan ook tante, oom, opa of oma. Kortom toen we aan land stapten in Frans-Guyana hebben we eerst de opa en oma van Mark bezocht waar de nodige biertjes en koffie al klaar stonden. Voor de zekerheid zijn we toch maar even naar de supermarkt gegaan om nog meer biertjes te kopen want zonder bier komen te zitten zou een absolute ramp betekenen hier. Ik ben er namelijk ook in Frans-Guyana achter gekomen dat inheemsen ontzettend veel bier en sterke drank kunnen drinken. Hierdoor is de stemming onderling altijd gezellig en is het ook geen moment stil aan tafel.
Het grappige van deze oversteek naar Frans-Guyana vond ik dat het met de boot ongeveer een half uur varen is maar dat je je dan wel gelijk in Europa bevind. Frans-Guaya is officieel namelijk nog steeds een onderdeel van Frankrijk. Dit betekend dat de auto’s Franse nummerborden hebben, je met euro’s moet betalen, de mensen stokbrood eten en natuurlijk ook volmondig Frans spreken. Nou houdt mijn Frans wel op bij “bon soir” maar meer heb je tijdens de avond gelukkig ook niet nodig. Toen het een uur of 10-11 in de avond was besloten Guive, Sieglien, Kashmindra, oom Robby (bootsman en tevens vader van Andy) en ik naar het strand te gaan om de schilpadden te bewonderen. Het duurde 3 minuten of we hadden onze eerste schilpad gevonden en ik kan jullie vertellen tussen een schilpad en een schildpad kan echt een enorm verschil zitten. Vergeleken met de schilpadden die je daar aantreft zijn de “huisschilpadden” in Nederland niet meer dan Chihuahua’s met ernstige groeiproblemen. Toen we ons nog aan het verbazen waren van de grootte van deze schilpadden hoorden we vanuit het donker plotseling de bootsman oom Robby roepen dat we snel moesten komen. Met mijn camera al in de aanslag omdat ik dacht dat er nog een schilpad aan land was gekomen zag ik onze bootsman in het water staan met naast hem iets groots drijvend. Toen hij dat drijvende ding ook nog vastpakte dacht ik dat hij een schildpad te pakken had gekregen maar dat bleek niet helemaal het geval. De bootsman had namelijk een stuk hout in zijn handen afkomstig van de boot die op dat moment omgekeerd onder water lag door een lek in de bodem en daardoor had ook de buitenboordmotor besloten maar ’s kopje onder te gaan. Later hoorde ik dat ik als een gespierde “baywatch”-ster het water ben ingestormd om de boot samen met de bootsman om te keren en op het droge te trekken. Oké voorgaande beschrijving misschien tikkeltje overdreven maar feit was wel dat ik samen met de bootsman, Guive, Andy, Kashmindra en Sieglien de boot op het droge heb weten te brengen. Helaas zat de motor wel vol zand dus terugkeren naar Galibi in Suriname zat er vannacht niet meer in. Nou scheelt het dat we op de kust van Frans-Guyana waren met prachtige palmbomen, zandstranden en gastvrije mensen dus medelijden hoeven jullie ook niet met deze schipbreukeling te hebben. Na een lang overleg waarbij vergeleken een Tweede-Kamer debat over de nieuwe zorgverzekeringswet en de implementatie daarvan niets is tussen Mark, de opa van Mark en de bootsman hebben we maar besloten deze nacht te overnachten bij opa. Het enige wat je dan nog nodig hebt is een balkon met een hangmat en klaar is de slaapkamer en zo geschiedde het dan ook.
Omdat we vanwege dit nachtelijke avontuur nog maar slechts 1 schilpad hadden gezien besloten Kashmindra en ik het nogmaals te wagen en gingen we voor de tweede keer gewapend met een zaklamp in de nacht op weg naar het strand. Toen we op het strand aankwamen duurde het niet lang voordat we de tweede schilpad ook hadden gevonden. Het is een prachtig gezicht als dat logge lijf van die schildpad (ongeveer 1,60 m. lang) het strand op komt en je de klappen hoort van zijn poten op het strand. Met de voorste poten maakt hij vervolgens een rond gat en met zijn achterste poten graaft hij dan in de diepte om zijn eieren te leggen. Deze eieren zijn ongeveer zo groot als pingpongballen en ze leggen per keer ongeveer 110 stuks. Toen we over het strand liepen dachten we eerst allemaal sporen van een tractor te zien. Pas later kwamen we erachter dat dit sporen zijn van de zeeschildpadden maar dan hebben jullie wel een idee wat voor een gigantische beesten dit zijn als ze dezelfde sporen als een tractor achterlaten. Tijdens het leggen maakten de schilpadden ook geluiden die niet zouden misstaan bij de geluiden van een snuivende T-rex in de film “Jurassic Park”. Helaas konden wij de schilpadden alleen in de nacht bekijken en zijn de ogen van deze schildpad erg gevoelig voor licht zoals flitsende camera's etc. Vandaar dat ik geen goede foto's of video's heb kunnen maken dus voor meer informatie, goede foto's en video's van deze schildpad verwijs ik naar de volgende link: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lederschildpad
Na deze nachtelijke wandeling en het getrek aan de boot kostte het me weinig moeite om in slaap te vallen. De volgende ochtend werd ik heerlijk met mijn hoofd in de zon wakker en werd ik tijdens het ontbijt gegroet met “bonjour” en stond er al een heerlijke warme stokbrood klaar om opgegeten te worden. Vervolgens werden we door de Surinaamse opa van Mark opgehaald vanuit Galibi waar we ons nog even konden douchen in de rivier en vervolgens terug konden keren naar Paramaribo.
Toen ik thuiskwam gelijk doorgegaan naar ons inmiddels favoriete Chinese dim sum restaurant “de Dumpling” samen met Nicol en Ranny. Hier hebben we de afgelopen anderhalve week 3 keer gegeten dus we mogen nu met recht vaste klanten worden genoemd. Na deze maaltijd besloten we de zaterdag af te sluiten bij de welbekende kroeg ’t Vat met wat cocktails. Afgelopen zondag nog heerlijk gezwommen in één van de hotels in het centrum en mijn weekend zat er jammer genoeg alweer op.

Komende week ben ik van maandag t/m donderdag op kantoor werkzaam en ga ik van vrijdag t/m maandag op trip naar het westen van Suriname naar de Voltzberg en Raleighvallen. Zoals de namen al aangeven zijn dit een berg vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de jungle en enkele watervallen. Hier zal ik ook weer genoeg meemaken maar nu eerst flink aan de bak op stage!

Iedereen weer een goede week toegewenst en tot volgende week!