Wo té joe sit meti soeting panja! (week 10)

Zo week 10 zit er ook alweer op en om maar te openen met Pownews “het was me het weekje weer wel”. Deze week heb ik van dinsdag tot en met vrijdag op kantoor gezeten in Paramaribo en ben ik samen met de chauffeurs van mijn werk, Armand, Rono en Ram op de vrijdagavond vertrokken naar het Westen van Suriname om daar te gaan jagen.

Gelijk bij vertrek vond al een unicum plaats hier in Suriname. Waar ik donderdag nog de afspraak had gemaakt met Rono dat hij me om 18:00 op zou halen bij mijn appartement werd ik om 16:00 al opgehaald. In de 10 weken dat ik nu in Suriname ben had ik namelijk nog niet eerder meegemaakt dat ik eerder dan de gemaakte afspraak werd opgehaald. Vervolgens met Rono naar Lelydorp gereden waar we de hele jagersgroep zouden treffen en de reis kon dan om 19:00 beginnen. Naast mijn collega’s Ram, Armand en Rono gingen ook nog enkele vrienden van hen mee te jagen. Dit waren respectievelijk Harto, Randy, Jamin en Waldy. In totaal gingen we dus met 8 mensen op pad verdeeld over twee pick-ups. Gewapend met 3 geweren, een aantal kapmessen, eten, hengels, benzine, water en veel bier hebben we de reis ingezet. Vanaf Lelydorp naar onze verblijfplaats in het Westen van Suriname was het ongeveer 10 uur rijden over de bauxietweg door de jungle heen. Toen we voorbij het plaatsje Witagron (eind van mijn reis van vorige week) waren kon het jagen op wild beginnen. De taakverdeling tijdens het jagen in de nacht is als volgt: 1 iemand bestuurt de auto, 1 iemand zit naast de bestuurder om diegene wakker te houden, 2 mensen zit achter in de bak van de pick-up. De 2 mensen die achterin de bak zitten schijnen dan met zaklampen en schijnwerpers vanaf de weg de jungle in om op die manier ogen van bijvoorbeeld een hert, krokodil of tapier (grote koe) te spotten. Wanneer een dier namelijk in de schijnwerpers staat wordt hij zodanig verblind dat hij stokstijf blijft staan en dan is het voor de jager natuurlijk makkelijk schieten. Helaas waren er meer mensen op het idee gekomen om dit weekend te gaan jagen dus zelfs midden in de nacht kwamen we regelmatig nog andere auto’s tegen met schijnwerpers. Toen we vroeg in de ochtend bij ons kampement aankwamen was de buit slechts 1 krokodil. Deze was geschoten door Waldy. Voor mij was deze ene krokodil al heel wat want in Nederland doe je er waarschijnlijk langer dan 1 nacht over om een krokodil te schieten. Het kampement waar we verbleven bestond uit een aantal palen met daaroverheen een zeil gespannen zodat onze spullen droog konden staan. Toen ik echter mijn hangmat op wilde hangen aan 2 van de palen trok ik al gelijk bijna het hele kampement omver dus dan hebben jullie even een idee van de staat. Vervolgens maar besloten om mijn hangmat op te hangen tussen twee bomen want na aan nacht half slapen in een auto over een hobbelige bauxietweg kon ik wel wat slaap gebruiken. Op de zaterdag overdag niet heel veel meer gedaan naast wat proberen een Anjoemara (grote vis) te vangen met Harto, Randy en Jamin. Onze gelegenheidskok Rono vond tussen het drinken van cocktails/bier en het praten over alle bedavonturen van hem en de vrouwtjes ook nog de tijd om steeds heerlijk eten te koken. In de nacht van zaterdag en zondag was het ook mijn beurt om op jacht te gaan. Samen met Jamin (chauffeur) en Waldy (jager) ging ik op pad. Waldy en ik namen achterin plaats waar we beide de jungle in schenen op zoek naar wild. Je kunt het jagen hier een beetje vergelijken met het de spanning van een spokentocht. Elk moment verwacht je namelijk iets vanuit het donker te zien maar helaas hebben we deze nacht niks kunnen vangen. De terugreis ben ik maar in de auto gaan zitten en toen ik in de ochtend wakker werd zat ik nog steeds in de auto waar ik dus heerlijk heb geslapen. Op de zondag overdag weer heerlijk gerelaxed zoals alleen in Suriname mogelijk is. Wanneer ik een samenvatting moet geven van deze dag was het slapen, eten, slapen, zwemmen, eten, vissen en slapen. Serieus dat leven hier in Suriname is zo gek nog niet! Het mooie aan ons verblijfplaats was dat we vlak naast een kreek verbleven. In deze kreek kon je ook weer heerlijk in een stroomversnelling zitten en genieten van een natuurlijke watermassage met een lekkere zelfgemaakte cocktail door Randy die goed in de smaak viel bij iedereen. Een weekend jagen is natuurlijk geen weekend jagen als je zelf niet even hebt geschoten. Dus op de zondagmiddag kreeg ik eerst de kans om een boom te raken met het semi-automatische geweer van Waldy. Na een korte instructie over hoe te laden en waar vooral niet op te schieten (lees cameraman en andere omstanders :P) mocht ik dan eindelijk aanleggen voor mijn eerste schot. Dat de boom uiteindelijk werd geraakt mag geen wonder heten want het spreekwoord “door de bomen het bos niet meer zien” is hier waarschijnlijk bedacht. Nadat ik met dit moderne geweer van Waldy had geschoten mocht ik ook met het geweer van Armand proberen. Dit was echter geen semi-automatisch geweer maar een geweer wat je na elk schot moet herladen. De schietschijf was nu echter geen boom maar een zojuist door Rono opgeslurpt leeg bierblikje. Het duurde even voordat ik goed had gericht en toen ik eenmaal had geschoten was ik blij dat mijn rechterschouder nog gewoon aan de rest van mijn lichaam vast zat. Dit geweer had namelijk iets meer terugslag dan het geweer van Waldy tot groot leedvermaak van de 7 schietinstructeurs die om me heen stonden (zie ook filmpje hieronder). Na deze schietlessen was het dan uiteindelijk tijd om terug te keren naar Paramaribo. Het plan was namelijk eerst om om 13:00 te vertrekken maar die plannen konden al snel in de ijskast worden gezet want er moest natuurlijk wel goed worden gegeten voor de terugreis. Het nieuwe plan was om 17:00 te vertrekken maar ook die plannen konden naar de ijskast worden gebracht want er moest natuurlijk ook nog even goed worden gerust na deze inspannende dag. Uiteindelijk werd de nieuwe tijd op 21:00 gesteld maar we zijn uiteindelijk vertrokken om 19:30. Na een lange reis in de auto kwam ik uiteindelijk rond 06:30 op de maandagochtend thuis en wilde ik niets liever dan gelijk op bed duiken. Toen ik echter eindelijk in bed lag was ik te moe om te gaan slapen. (Kan dat? Ja dat kan ben ik achter gekomen. ). Al met al was het een ontzettend leuk avontuurlijk weekend en heb ik weer leuke nieuwe personen ontmoet. Dus bedankt allemaal!
Een geluk bij ongeluk was dat deze maandag een nationale vrije dag was in geheel Suriname dus ik hoefde me niet brak te melden op mijn stage. Het was deze maandag 1 juli namelijk Keti koti. Tijdens deze dag werd herdacht dat Nederland 150 jaar geleden de slavernij heeft afgeschaft voor de 47.000 slaven die op dat moment in Suriname werkten. Een slavernijverleden dat nog steeds erg actueel is in Suriname getuige de vele comités en herdenkingsorganisaties. De eisen van deze organisaties variëren van het maken van officiële excuses van de Nederlandse overheid tot aan het eisen van een schadevergoeding en daar wordt in de Surinaamse pers dan ook veel over geschreven.
Deze dag gold voor mij dus voornamelijk als nationale bijkomdag maar samen met Ranny heb ik in de middag toch nog wat meegepikt van Keti koti. Op het Onafhankelijksplein en in de Palmentuin stonden allemaal culturele bandjes te spelen en aan de verkoop van eten was ook geen gebrek. Daarnaast was er nog een optocht georganiseerd van allerlei verschillende bevolkinggroepen die Suriname rijk is. Het blijft heel leuk om te zien dat alle bevolkinggroepen en religies die Suriname rijk is gewoon met elkaar feest vieren zonder dat er agressie is onderling.

Aankomende week ben ik door de week in Paramaribo te vinden en werkzaam op kantoor. Dit weekend was het plan om zaterdag als vrijwilliger aan de slag te gaan om luiaarden te voeren alleen dit gaat niet meer door. Op de zondag staat voor mij dan een plantagetour gepland. Ik kan tenslotte niet uit Suriname vertrekken zonder een plantage te hebben bezocht. Kortom na 3 weekenden op een rij weg te zijn geweest wordt dit een heerlijk rustig weekend voor mij!

Tot volgende week!