Stage Suriname (week 5)

Hallo allemaal! Hoorde dat het weer in Nederland niet erg geweldig is. Hier in Suriname is de regentijd ook echt definitief aangebroken wat betekend dat het de laatste tijd veel regent. Daardoor is het gelukkig wel wat koeler geworden. Denk dat het hier nu gemiddeld zo’n 30 graden is dus vergeleken met Nederland mag ik nog steeds niet zeuren. Hoop voor jullie dat het weer de komende weken in ieder geval iets beter wordt en wanneer ik hier in de zon zit zal ik aan jullie denken ;)

Afgelopen week ben ik samen met mijn collega Ari dinsdag en woensdag naar de stad Nickerie afgereisd. Nickerie is de tweede stad van Suriname en ligt op de grens van Brits-Guyana en Suriname. Voor de topografen in ons midden dat is helemaal linksbovenin Suriname. Deze stad staat vooral bekend als de rijststad van het land omdat er om Nickerie heen eindeloos grote rijstvelden liggen. Wat ik vooral bijzonder vond aan deze reis is dat de omgeving erg veel op Nederland lijkt. Je reist namelijk op landweggetjes door weilanden en je eindigt bij de zeedijk die verdacht veel weg heeft van Lauwersoog. Alleen de viskar miste ik hier nog. Op de dinsdag zijn we eerst naar het dorpje Wageningen gereden wat vlak voor Nickerie ligt. In dit dorp hebben we ondersteunt project bezocht die van plastic afvalmateriaal prachtige tassen maakt (zie foto onderaan). Dit project wordt volledig gedragen door een twintigtal vrouwen die daarmee een inkomen proberen te verdienen. Daarnaast voorkomen ze met dit project ook dat veel plastic afval in de natuur terecht komt dus het mes snijd hiermee aan twee kanten. Tevens heeft dit project een sociaal doeleinde omdat wanneer er een probleem is bij één van de vrouwen ze terecht kunnen bij elkaar. Ik vond het heel indrukwekkend om te zien met hoe weinig middelen deze vrouwen het toch voor elkaar krijgen om prachtige producten te maken van afvalmateriaal en daarmee dus meerdere goede doelen te dienen.
Nadat we dit project hadden bezocht zijn we doorgereden naar onze verblijfplaats deze nacht. De reis naar Nickerie neemt toch zo’n dikke 4 uur in beslag dus voor vandaag zat de werkdag erop. In de avond zijn we nog naar de zeedijk gereden vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de zee en Brits-Guyana. Ook staat er aan deze zelfde zeedijk een grote Hindoe-tempel die zeker het bekijken waard was. Inmiddels begon het al wat schemer te worden en we zouden bijna terug rijden toen we ineens getuige waren van het werk van smokkelaars. Er was mij al eens verteld dat illegaliteit in Suriname niet beslist onzichtbaar hoeft te zijn. Dat was hier ook zeker niet het geval. Uit een busje stapten namelijk een stuk of 8 mannen die stuk voor stuk allemaal dozen met inhoud over de zeedijk brachten in een bootje legden (bakrat genaamd). Ik had het gevoel dat wanneer deze boot zou gaan varen hij gelijk zou zinken vanwege deze zware belading maar dat viel me mee want hij ging met een aardige snelheid richting Brits-Guyana. Na deze bezienswaardigheid besloten we maar terug te keren naar het logeergebouw en ons bed op te zoeken.
De volgende dag stonden we weer vroeg op om de volgende 2 projecten te bezoeken. Het eerste project was op vrijwel dezelfde plaats waar de avond daarvoor deze smokkelpartij hadden gezien. Het project bestond namelijk uit het aanleggen van een speeltuin met daarbij een souvenirshop en een voetbalveldje bij de zeedijk. Ook dit project werd geheel gedragen door vrouwen die zich met 200% inzetten voor de gemeenschap en hier ook ontzettend veel tijd in stoppen. In de wetenschap dat dit project vrijdag officieel werd geopend en ik er dan ook bij zou zijn vertrokken we naar het derde en laatste project van deze reis. Dit was een project voor vrouwen die landbouwproducten produceerde en deze vervolgens ook klaar maakten voor kinderen van de lokale scholen. Daarnaast maakten ze ook heerlijk studentenchips die vooral bij mij wel in de smaak viel. We kregen dan voor de terugreis ook genoeg zakjes van deze heerlijke chips mee. Tijdens deze terugreis hebben we nog een aangereden Boa Constrictor gezien. Wat een gigantische beesten zijn dat van dichtbij (zie filmpje onderaan)
De donderdag was voor mij weer een dag op kantoor waar ik verder heb gewerkt aan het maken van samenvattingen van de projecten die op dit moment bij het Small Grants Programma lopen.
Vrijdag zoals gezegd dus opnieuw naar Nickerie afgereisd voor de opening van de speeltuin en de souvenirshop bij het strand. 4 uur heen rijden en 4 uur terug maar het was de moeite zeker waard. Deze keer ging ik mee met mijn stagebegeleider Tanja en Alana een vrijwilligster uit Puerto Rico die ook bij de VN werkt. Omdat Alana nog niet eerder in Nickerie was geweest kon ik haar als een volleert gids een rondleiding geven. In deze tour kon natuurlijk aan bezoek aan de Hindoe-tempel niet uitblijven. Eenmaal daar aangekomen bood een aardige Hindoestaanse meneer ons ook nog een rondleiding in de tempel aan met de nodige uitleg. Erg leuk in ieder geval en kennis opgedaan over het Hindoeïsme.
Vervolgens gingen we weer terug naar de opening van het project waarbij de nodige dankwoorden en cadeaus in ontvangst werden genomen. Nadat we na 4 uur rijden opnieuw in Paramaribo aangekomen waren kon het weekend officieel beginnen. Dit weekend werd geopend door een heerlijk blikje Parbo (lees Amstel) biertje te drinken met mijn huisbaas Jerrol in zijn kantoor achter ons appartement. Na dit goede begin van het weekend besloten wij (Nicole, Ranny en ik) uit eten te gaan in de stad. We belanden na wat omzwervingen in het Indonesische restaurant Mirosso op Blauwgrond. Na hier een ontzettend grote maaltijd te hebben gehad wat iets teveel van het goede was ben ik maar lekker vroeg gaan slapen.
De planning was namelijk dat ik dit weekend met een Rummikub club zou doorbrengen in een luxe resort. Dat liep even wat anders want dit uitje werd eerder deze week jammer genoeg afgezegd. Gelukkig vond op deze zaterdag de Champions-League finale plaats die ik samen met Ranny in cafe ’t Vat heb gezien. Na de winnende goal van Robben kon ik met een gelukkig gevoel huiswaarts keren.
Eenmaal thuis aangekomen waar ik weer wifi had waande ik me in een waar commando centrum via de whatsapp. Vrienden van mij hadden namelijk een vrijgezellenfeest georganiseerd voor ene Anne-Roy Visser die op zijn werk in de snackbar zou moeten worden overvallen. Een waar spervuur van commando’s over waar hij precies uit zou hangen: in de voetbalkantine, zijn huis of snackbar kwam dan ook op mijn mobiele telefoon via deze groepsapp binnen. Het resultaat was (kon ik via de foto’s zien) dat hij volkomen onverwacht op zijn werk werd overvallen en er een geweldig feestje los kon barsten. Op dit moment van schrijven, zondagochtend de ochtend na het vrijgezellenfeest, zijn de enige klanken gehoord in deze groepsapp: kapot, embrio, beroerd, miege, smoor, aangerand, stjonk tent,“ik leef nog”, dood en iets van episch feestje. Conclusie: het was een geslaagde avond! ;)
Zelf ben ik deze zaterdagavond met de bewaker van het VN-gebouw en tevens leider van een indianenband naar een dorpje geweest waar zijn band op moest treden. Dit dorpje lag op 1,5 uur rijden van Paramaribo en de bewaker zei dat ik als cadeau het best een fles sterke drank mee kon nemen. Gewapend met deze fles sterke drank trok ik dus naar de afgesproken plaats waar de bus al klaar stond. (voor de mensen die mee zijn geweest naar Ethiopië, ze hebben hier dezelfde hippiebussen als daar) Eenmaal in de hippiebus met de complete inheemse band en Jouke werd de fles sterke drank open gemaakt. Het is hier blijkbaar ook normaal dat de bestuurder van de bus meegeniet van een 38% sterke cognac tijdens het rijden. Eenmaal aangekomen kon het optreden beginnen en heb ik zoals gewoonlijk weer gedanst met indianen op indianenmuziek (onderaan filmpje van optreden). Ik moet zeggen dat de Indiaanse dansstijl me wel bevalt want je hoeft maar één beweging te maken en deze 150x te herhalen. Dat is namelijk je handen omhoog zwaaien en weer naar beneden brengen. Voor iemand met een beperking op dansgebied is dit dus een uitkomst. Tijdens de tentfeesten in Drogeham zou dit ook een idee zijn want er kan niet met bier worden gegooid en ook niet met elkaar want iedereen houdt elkaars handen vast. Ja die indianen zijn zo gek nog niet! Tijdens deze feestelijkheden dronk de chauffeur van de bus ook gewoon met iedereen mee en op de terugweg slingerden we dus over de weg maar we zijn veilig thuis gekomen en ik lag om 04:00 in bed.
Op de zondag was het plan er om 09:00 uit te gaan zodat we lekker lang konden zwemmen. Helaas regende het deze ochtend dus toen ben ik maar in bed blijven liggen en heb ik noodgedwongen uit moeten slapen (heel vervelend). Vandaag stond echter wel de Surinaamse bekerfinale op het programma. Deze wedstrijd werd gespeeld tussen respectievelijk Takdier Boys en WBC. Zeg nou eerlijk, hoe vaak krijg je de kans om een bekerfinale in Suriname bij te wonen. Dus om 17:00 zaten Kristof en ik op de tribune van het Frank Essed stadion. Dit stadion biedt plaats aan 3500 mensen en we kregen waar voor ons geld. Toen de wedstrijd was begonnen merkte ik op dat Stanley Menzo (ex-keeper Ajax) ook aanwezig was en 20 meter verderop zat om na de wedstrijd de beker uit te reiken aan de uiteindelijke winnaar. Het niveau van het Surinaamse voetbal is niet te vergelijken met het Nederlandse voetbal. Wanneer ik een inschatting zou moeten doen zou ik zeggen dat deze bekerfinale het niveau haalde van een 2e klasse wedstrijd. Zoals ik al zei kregen we waar voor ons geld want na de reguliere speeltijd stond er 1-1 op het scorebord. In Suriname betekend dat dat geen verlenging maar “vrije trappen vanaf 11 meter”. Uiteinderlijk trok WBC aan het langste eind en kregen de beker uitgereikt van Stanley Menzo.

Hiermee eindigde de zondag ook alweer en kon ik me klaar maken voor een nieuwe week. Komende week ben ik van maandag t/m woensdag gewoon op kantoor en reis ik donderdag opnieuw samen met de bewaker van het VN-gebouw af voor een optreden. Ditmaal richting Galibi waar zeeschilpadden met een lengte van 2 meter hun eieren leggen op het strand dus die gaan we ook zeker bekijken. Ook brengen we een bezoek aan Frans-Guyana dus dan heb ik zowel het uiterste westen als oosten van Suriname gehad.

Iedereen weer succes deze week en tot een volgende keer!